வெடிகுண்டு முருகேசன்
![]() |
![]() இவருக்கும் லோக்கல் போலீஸ் ஜோதிர்மயிக்கும் காதல். லாக்கப்புல
போட்டோமா? போலீஸ் ஸ்டேஷனுக்குள்ளேயே காதலை வளர்த்தோமா என்று போகிற
லவ்வுக்கு நடுவிலே, வேறொரு பிரச்சனையில் சிக்குறார் பசுபதி. இவரை
காப்பாற்றுவதற்காகவே ஒரு வருஷம் ஜெயில்லே தள்றாங்க ஜட்ஜம்மா. (அட,
அவங்களும் பசுபதி பக்கம்தான்பா...) ஜெயிலுக்கு போனாலும், போட்டுத்தள்ள
உள்ளேயே வருது வில்லன் கோஷ்டி. அந்த நேரம் பார்த்து ஜெயிலில் இருந்து
பெயிலில் வர்றாரு பசுபதி. தொடர்ந்து விரட்டும் வில்லன் எப்படி நல்லவன்
ஆகிறான்? இதுதான் க்ளைமாக்ஸ். இப்படி கொந்தளிக்கிற சீன்களில் கூட
பந்தடிக்கிற லாவகத்தோட சிரிப்பை சிதறடிக்கிறார் டைரக்டர். பேதாததற்கு
வடிவேலு. இவர் வருகிற காட்சிகள் ஒவ்வொன்றும் இடிவிழுந்த மாதிரி
சிரிக்கிறது தியேட்டர் மொத்தமும். ![]() ஙே என்று அழுதுகொண்டே “நான் வேலைக்கு போக மாட்டேன். கண்ட கண்ட
ரவுடிகளோட இருக்க வேண்டியிருக்கு” என்று அழும் பெண் போலீஸ் கேரக்டர் ரொம்ப
யதார்த்தம். “ஸ்கூலுக்கு போறீயா, இல்லையா?” ரேஞ்சுக்கு இவரது அம்மா
மிரட்டுவது இன்னும் சுவாரஸ்யம். ரொம்ப ரசிச்சு நடிச்சிருக்கார் ஜோதிர்மயி.
அந்த புத்திசுவாதீனமில்லாத பெண்ணுக்குள்ளும் அற்புத நடிப்பு. படம் முழுக்க நம்மை போட்டு குலுக்கி எடுப்பது வடிவேலுதான்.
பிக்பாக்கெட் அடிக்கிறேன் பேர்வழி என்று இன்ஸ்பெக்டர் பாக்கெட்டில்
கையைவிட்டுட்டு எடுக்க முடியாம அவஸ்தை படுறாரே, தியேட்டரே பேயாட்டாம்
ஆடுகிறது சிரிப்பில்! தினாவின் இசையில் எல்லா பாடல்களும் இனிமை. பின்னணி இசையில்தான்
எதை எதையோ உருட்டி இம்சை கொடுக்கிறார் மனுஷன். பாலபரணியின் ஒளிப்பதிவும்
குளிர்ச்சி. நகைச்சுவை படங்களை கையாள்வதற்கு தனி திறமை வேண்டும். அது
மூர்த்திக்கு நிறையவே இருக்கிறது. குடும்பத்தோடு தியேட்டருக்கு போகலாம்.
கொடுத்த காசு செரிக்க செரிக்க சிரித்துவிட்டு வரலாம். |